Miód lipowy –

plaster z miodem lipowym

Lipa drobnolistna (Tilia cordata Mill.) – gatunek drzewa, należący do rodziny lipowatych, Pochodzi z Europy i Azji Zachodniej. W Polsce występuje pospolicie na terytorium całego kraju. Lipa nazywana przez pszczelarzy królową pożytków miododajnych, kwitnie na przełomie czerwca i lipca, dostarczając cennego pożytku pszczołom. Pod wieloma względami miód ten uważany jest za jeden z najlepszych odmianowych miodów nektarowych. Miód lipowy w stanie płynnym ma barwę od zielonkawożółtej do bursztynowej (naszym regionie zwykle jest dość ciemny) po skrystalizowaniu zmienia zabarwienie do złocistożółtego. W wyniku krystalizacji przyjmuje postać drobnoziarnistą, w smaku jest on dość ostry lekko kwaskowy, często z nutką goryczki.

W skład miodu lipowego wchodzą związki występujące w kwiatach lipy: olejek eteryczny, flawonoidy (hesperetyna, hesperydyna, rutyna, izokwercytryna i tiliarozyd), glikozyd tiliacyna, związek triterpenowy tarakserol, garbniki, związki goryczowe, saponiny. Według Curyło miód zawiera średnio 67 ug b-karotenu w 100 g produktu. Stwierdzono także występowanie kwasów organicznych, między innymi kwasu kumarowego, chlorogenowego, kawowego. Jedna z autorek w 100 g miodu oznaczyła średnio ponad 30 mval wolnych kwasów. Z kolei Toth określił, w miodzie węgierskim, zawartość olejków eterycznych na 0,24%. Miód lipowy jest ponadto bogaty w enzymy. Według Rychlik i Doleżalowej miód lipowy odznacza się wysoką aktywności antybiotyczną. W próbkach miodu lipowego uzyskano w badaniach własnych wysokie wartości inhibinowe, tj. 4 i 5, co świadczy o jego silnym działaniu na drobnoustroje. W oddziale pszczelnictwa w Puławach uzyskano także wysoką aktywność antybiotyczną próbek krajowego miodu lipowego. Miód lipowy ze względu na różnorodność zawartych w nim składników oraz korzystne cechy organoleptyczne znajduje szerokie zastosowanie zarówno w odżywianiu, jak i w lecznictwie.

W zakresie działania leczniczego miód lipowy uważany jest powszechnie za najlepszy środek przy przeziębieniu, grypie, w chorobach przebiegających z wysoką temperaturą, schorzeniach dróg oddechowych. Dzięki dużej zawartości olejków eterycznych niszczy drobnoustroje występujące na błonach śluzowych dróg oddechowych, zwłaszcza nosa i gardła. Zanotowano szczególnie silne działanie na bakterie gram-dodatnie (gronkowce, paciorkowce), gram-ujemne (klebsiella pneumoniae, escherichia coli) oraz grzyby drożdżoidalne chorobotwórcze dla człowieka. Produkt ten wywiera ponadto działanie napotne, przeciwgorączkowe, przeciwskurczowe, przeciwkaszlowe i wykrztuśne. W celu wzmocnienia efektu leczniczego powinno się go przyjmować po rozpuszczeniu w naparze z kwiatu lipy, owocu maliny oraz w połączeniu z sokiem z cytryny lub mlekiem. Najczęściej stosuje się łyżkę stołową miodu na szklankę ciepłego płynu. W zapaleniach błon śluzowych górnych dróg oddechowych korzystne jest picie ciepłego roztworu na noc lub podawanie w formie inhalacji termicznej. Według Jojrisza podczas leczenia miodem lipowym chorób z przeziębienia z wysoką temperaturą powinno się pozostawać przez 2-3 dni w łóżku, z uwagi na silne działanie napotne tego produktu.

Napar z kwiatów Lipy osłodzony Miodem Lipowym – podwójne działanie przy grypie i przeziębieniach. Polecam Daniel Bednarek.