Ul dwurodzinny warszawski zwykły

jest ciekawostką i świadectwem pomysłowości pszczelarzy z regionu Sejneńszczyzny. Ponieważ jego waga jest znaczna, a dawniej wędrówki z pszczołami należały do rzadkości to ciężar uli nie miał tak dużego znaczenia, nawet był zaletą bo lepiej opierał się trudnym warunkom klimatycznym regionu pogranicza Polsko-Litewskiego. Główną zaletą tego ula jest świetny rozwój rodzin w okresie przedwiośnia i wiosny, co wynika z faktu że rodziny grzeją się wzajemnie. Obecnie po pewnych przeróbkach ul ten może być ciekawą propozycja dla pszczelarzy prowadzących pasieki stacjonarne a prostota obsługi zadowoli każdego amatora pszczelarstwa. Osobiście postanowiłem z modernizować kilka takich uli i przystosować je do zimowania odkładów z zapasowymi matkami. Planuje zimowanie 4 rodzin w jednym ulu, z wylotkami na cztery strony świata. Ul tego typu zajmuje mało miejsca więc kiedy nie dysponujemy hektarami powierzchni na pasiekę to polecam takie rozwiązanie.

Malowanie Ula dwurodzinnego.

Ul w trakcje modernizacji.

Na zdjęciach ul w trakcje prac remontowych. W „podłodze” ula wykonane zostały otwory 15X15cm, które po osiatkowaniu będą pełnić rolę wentylacji. Zmieniający się genotyp pszczół jaki obserwujemy w ostatnich latach, zmusza pszczelarzy do zweryfikowania sposobów zimowania rodzin pszczelich. Z naszych obserwacji wynika coraz większa potrzeba umiejętnego „schładzania” rodzin w okresie jesiennym, co ma skutkować zaprzestaniem wychowywania czerwiu w tym czasie.